Published in Business Today, Astro Awani, Focus Malaysia, Sarawak Voice, The Sun Daily & Asia News Today, image by Business Today.
Despite Malaysia having imposed the first phase of the National Recovery Plan (NRP) for four weeks (i.e., June 1 to 28), there is no sign of recovery – the Covid-19 daily infection figures remain above the 5,000 mark and death figures continued to increase.
In a recent analysis from Code Blue, there are more than 5,300 daily infections on average last week, with a 7.4 per cent positive rate of undetected cases.
What is even worse is the Covid-19 death figures nationwide increased from an average of 72 deaths a day in the week of June 13-19 to 77 deaths daily in the past week from June 20-26.
Therefore, a record-high of 6,437 new Covid-19 patients and 107 deaths yesterday (June 29) poses an increasing fear that the prolonged lockdown would cause more Malaysians to fall into mental illness. And eventually, some of them would choose to commit crimes to survive or choose suicide as the way to end their miserable lives.
According to the Health Ministry director-general Tan Sri Dr Noor Hisham Abdullah, there was already an increasing number of suicide cases before the Covid-19 pandemic early last year.
In 2019, there were 609 suicide cases reported in Malaysia, followed by 631 in 2020 and 336 cases in the first quarter of 2021 (i.e., January 1 to March 31).
The first quarter figure not only implies that over half of the total number of suicides of last year had occurred, but also shows almost four suicide cases reported to police every single day.
In addition, the statistics from January 1 to June 18 revealed that 89.4 per cent (109,806 out of 122,328 calls) were related to mental health issues that required emotional and psychological support. The helplines were managed by the Ministry of Health (MOH), the Ministry of Women, Family and Community Development (MWFCD) and the Department of Islamic Development (JAKIM).
The factors that led to mental illness are the loss of loved ones, new Covid-19 variants, loss of jobs and income, loss of a place of dependence, ongoing financial distress and family issues arising from long isolation.
The mental illness symptom is also applicable among medical frontliners. Exhaustion from long working hours and pandemic fatigue for more than one year have caused many medical frontliners to suffer from severe burnout, according to the MOH’s recent survey among 893 health workers.
Out of the 893 respondents, over half of them reported personal-related burnout, followed by 39.1 per cent suffered from work-related burnout while 17.4 per cent experienced patient-related burnout.
Although the current administration has introduced an additional RM150 bil worth of Pemulih (People’s Protection and Economic Recovery Package) on June 28, the extension of the country lockdown from June 28 onwards continue to raise concerns for the low-income groups, small and medium enterprises (SMEs) and youths.
This is especially true for the hardcore poor and B40 households, who can’t afford to put food on the table. Many of them would still choose to go to the soup kitchen for food or to seek shelter during this total lockdown before receiving cash assistance under the Pemulih package from August onwards.
Although the Small and Medium Enterprises Association (Samenta) welcomed the six-month loan moratorium initiative for all individuals and micro-enterprises in the Pemulih package, many SMEs might continue to face trouble getting moratorium. Instead of an automatic opt-in, it is still subject to the bank’s approval.
Indeed, it is a good start for the current administration to allocate RM125 mil through Human Resource Development Corporation (HRD Corp) to implement “Place and Train” initiatives under the Janapreneur programme to school leavers and graduates in the Pemulih package.
However, as Malaysia’s job market comprises mostly semi-skilled and low-skilled jobs, aspiring university graduates and fresh graduates would still find it difficult in securing a decent job with decent pay during this health crisis.
According to the Department of Statistics Malaysia’s (DOSM) Employment Statistics First Quarter 2021, 62.4 per cent are semi-skilled jobs while 13.1 per cent are low-skilled jobs.
Although the work-from-home (WFH) concept has become common during this new normal nowadays, employees might have no idea of the appropriate timing to switch off after work. WFH could blur the line between work life and personal life, according to the clinical psychologist Lum Khay Xian of the Relate Mental Health Malaysia.
As the employees have to meet increasing demands from employers by sacrificing their leisure activities in the WFH environment, longer working hours would ultimately result in more stress, compromised quality of sleep, depression, anxiety, diabetes and heart disease.
As part of the mental health advocacy effort, the government has agreed to allocate RM15 mil to non-governmental organisations (NGOs) in assisting the government in addressing social issues such as mental health, homelessness and other social problems in the Pemulih package.
Nevertheless, MOH should take the lead to foster cross-ministry collaboration with the Ministry of Education (MOE), Ministry of Youth and Sports (MOYS), Ministry of Human Resources (MOHR) and Ministry of Women, Family and Community Development (MoWFCD).
For instance, MOE could make mental health a part of the education curriculum, empowering teachers to create a supportive learning environment for students to cope with stress better.
MOYS could also encourage youth organisations to create a supportive and enabling environment for at-risk youths who require more emotional support to have a greater sense of belonging in the community.
On the other hand, MOHR could consider implementing a WFH policy or introducing new legislation to prevent the exploitation of worker rights.
Meanwhile, MoWFCD could expedite outreach programmes, especially to single mothers, disabled communities and the elderly.
Besides organising more awareness campaigns to create public awareness, MOH could engage the community to ask, listen and stimulate action.
For example, MOH could invite mental health practitioners to organise door-to-door visits, understanding inner needs and problems among the vulnerable communities besides providing psychological first aid-based helplines for them to express their psychosocial concerns.
Community groups with social workers could mobilise them to play a preventive role by working together with counsellors, psychiatrists and clinical psychologists – addressing early symptoms of depression through peer assistance groups.
To strengthen the media reporting of mental illness, the MOH should also set up a media guideline, promoting close collaboration with regional and national media and psychosocial experts who could educate journalists on the negative implications of mental illness and the importance of mental health. This would ensure the journalists report the correct facts of mental illness.
The White Flag Movement (#BenderaPutih) might be a good sign of advocating the #kitajagakita spirit among Malaysians, assisting those in dire need of food and essentials during such trying times.
However, in the long run, the current administration still has to continuously care about the inner needs of the rakyat, addressing the root cause of mental illness for the benefit of all Malaysians.
Amanda Yeo is Research Analyst at EMIR Research, an independent think tank focused on strategic policy recommendations based on rigorous research.
Diterbitkan di Sarawak Voice.
Walaupun kerajaan sekarang berusaha sedaya upaya agar lebih ramai rakyat Malaysia dapat mengatasi cabaran dari penutupan penuh ini, boleh dikatakan ramai lebih susah sejak kebelakangan ini berbanding pada bulan Mac tahun lalu.
Lebih banyak penutupan sementara, unit kedai kosong dan tanda-tanda ‘untuk disewa’ telah dipaparkan di sepanjang jalan, terutamanya di pusat bandaraya Kuala Lumpur.
Ramai yang awalnya berada dalam golongan berpendapatan pertengahan (M40) telah terjerumus ke dalam kategori golongan berpendapatan rendah B40, di mana lebih daripada 600,000 isi rumah telah terjejas dari krisis kesihatan, menurut Sekretariat Majlis Tindakan Ekonomi (EAC).
Justeru itu, terdapat kebimbangan keletihan akibat penutupan penuh, kehilangan orang tersayang, varian baharu Covid-19 dan keadaan ekonomi yang semakin buruk akhirnya akan mengakibatkan peningkatan kes bunuh diri sepanjang tempoh ini.
Menurut Kementerian Kesihatan Malaysia (KKM), sejumlah 1,080 kes cubaan bunuh diri dilaporkan menerima rawatan di hospital kerajaan pada tahun lalu sahaja.
Dengan masalah kewangan dan keluarga yang semakin berterusan akibat pengasingan yang lama, akhirnya akan menyebabkan lebih ramai rakyat Malaysia menamatkan nyawa mereka dengan menggantung diri, mengambil racun perosak, melompat dari bangunan tinggi atau menghidu gas ekzos kereta.
Fenomena seperti ini telah berlaku sepanjang Perintah Kawalan Pergerakan (PKP) dikuatkuasakan tahun lalu. Sebanyak 266 orang membunuh diri sejak 18 Mac hingga 30 Oktober, di mana satu perempat (25%) kes berkaitan dengan beban hutang, diikuti masalah keluarga (24%) dan kes rumah tangga (23%).
Larangan ‘dine-in’ (makan dalam premis) dan rentas negeri yang berterusan akan menyebabkan lebih ramai rakyat Malaysia tidak mempunyai pilihan lain untuk melepaskan tekanan – memilih bunuh diri sebagai cara penyelesaian menamatkan nyawa mereka.
Walaupun kerajaan sekarang bertekad untuk memperluas infrastruktur kesihatan mental demi manfaat rakyat Malaysia, Relate Mental Health Malaysia dan Institut Demokrasi dan Hal Ehwal Ekonomi (Ideas) menunjukkan dalam kajian mereka pada bulan Februari tahun ini bahawa terdapat kekurangan kesedaran mengenai bunuh diri dan faktor risiko dalam komuniti secara amnya.
Kajian itu juga mendedahkan bahawa amalan tidak etika dalam melaporkan kes bunuh diri oleh media menjadi penghalang dalam membetulkan kesalahfahaman dan menyangkal mitos bunuh diri. Tambahan pula, kempen bunuh diri berdasarkan bukti yang tidak mencukupi menghalang pihak berkuasa daripada mengembangkan strategi pencegahan bunuh diri yang komprehensif melalui campurtangan kesihatan sosial dan awam.
Oleh kerana sumber daya manusia yang terhad (iaitu, staf forensik, perkhidmatan kesihatan mental dan felo penyelidikan), dana dan sokongan daripada pihak berkuasa, terdapat kekurangan pangkalan data mengenai kes bunuh diri di Malaysia.
Oleh itu, untuk mencegah lebih banyak kes bunuh diri berlaku di Malaysia, KKM harus membuat garis panduan pencegahan bunuh diri yang komprehensif bersama dengan Kementerian Pendidikan (KPM), Kementerian Belia dan Sukan (KBS), dan Kementerian Pembangunan Wanita, Keluarga dan Masyarakat (KPWKM) ), dan juga badan bukan kerajaan.
Sebagai contoh, KPM dapat menjadikan kesihatan mental sebagai sebahagian daripada kurikulum pendidikan, mengupayakan para guru untuk mewujudkan persekitaran pembelajaran yang menyokongkan dan membolehkan para pelajar untuk mengatasi tekanan dengan lebih baik. Seterusnya, para guru dapat menyesuaikan gaya pengajaran yang berbeza, menawarkan ruang emosi yang selamat di dalam kelas dan perkhidmatan yang lebih baik untuk diagnosis dan rujukan.
KBS dapat mendorong organisasi belia untuk mewujudkan persekitaran yang menyokongkan serta membolehkan para belia berisiko yang memerlukan sokongan emosi untuk memiliki rasa kekitaan yang lebih besar dalam komuniti
Sebaliknya, KPWKM dapat memainkan peranannya dalam mempercepatkan program penyampaian, terutama kepada ibu tunggal, masyarakat kurang upaya dan warga tua.
Bagi memastikan keberkesanan kempen kesedaran, KKM dapat merujuk kepada pendekatan berfasa tiga langkah untuk pencegahan bunuh diri yang dikembangkan badan kesihatan awam Amerika Syarikat, iaitu Pusat Pengendalian dan Pencegahan Penyakit (CDC):
Fasa 1 (Perancangan): Kaji masalah serta maklumat keperluan khalayak sasaran;
Fasa 2 (Pelaksanaan): Pelaksanaan dilakukan hanya setelah isu-isu utama (iaitu, sasaran yang dimaksudkan; pengetahuan/kesedaran, sikap, dan tingkah laku yang seharusnya berubah; perubahan masa lalu dari campurtangan yang serupa; teori; pendekatan yang paling realistik; dan sumber yang ada untuk penggerak kempen) dikenal pasti; dan
Fasa 3 (Penilaian): Penggerak kempen mesti menilai kejayaan pelaksanaan dan kempen selain mengenal pasti kesan yang terjejas (positif dan negatif).
Selain menganjurkan lebih banyak kempen kesadaran untuk menciptakan kesedaran di kalangan masyarakat, KKM boleh juga menerajui usaha mendampingi masyarakat untuk meminta dan mendengar maklumbalas serta merangsang tindakan akar-umbi.
Sebagai contoh, KKM boleh mengundang pengamal kesihatan mental untuk mengadakan lawatan dari pintu ke pintu, memahami keperluan dalaman dan masalah di kalangan kumpulan rentan selain daripada menyediakan talian bantuan berasaskan pertolongan cemas bagi mereka untuk menyatakan masalah psikososial mereka.
Oleh dengan itu, kumpulan komuniti yang melibatkan pekerja sosial dapat memainkan peranan pencegahan dengan bekerjasama dengan kaunselor, pakar psikiatri dan psikologi klinikal – menganjurkan kempen pencegahan bunuh diri melalui kumpulan bantuan rakan sebaya.
Untuk mengukuhkan laporan media, KKM juga harus menyusun garis panduan media, mendorong kerjasama erat dengan pakar media dan psikososial nasional dan serantau yang dapat mendidik wartawan mengenai implikasi negatif bunuh diri dan pentingnya kesihatan mental, memastikan wartawan melaporkan fakta yang betul mengenai fenomena bunuh diri.
Ia juga tepat pada masanya bagi KKM untuk segera menghidupkan semula Senarai Nasional Kes Bunuh Diri (NSRM) bagi mengatasi jurang dalam usaha pencegahan bunuh diri dengan Jabatan Perangkaan Malaysia (DOSM) dan organisasi kesihatan mental.
Dengan sistem pengumpulan data yang berkualiti yang merangkumi usia, jantina, etnik, negara dan kaedah bunuh diri, KKM dapat mencegah lebih banyak kes bunuh dari berlaku di peringkat negeri dan nasional.
Dengan menerapkan mekanisme pemantauan dan penguatkuasaan yang lebih ketat, kerajaan dapat menyekat akses ke alat bunuh diri (iaitu, bahan toksik) di samping mengurangkan jumlah kes bunuh diri di negara ini.
Dengannya kerajaan serius menangani bunuh diri, bahaya tersembunyi yang akan membebankan kos ekonomi yang lebih tinggi kepada negara, nyawa rakyat Malaysia yang lebih berharga dapat diselamatkan, sehingga menimbulkan kebahagiaan yang lebih besar di kalangan rakyat.
Amanda Yeo merupakan Penganalisis Penyelidik di EMIR Research, sebuah organisasi pemikir bebas yang berfokuskan kepada pencernaan saranan-saranan dasar strategik berteraskan penyelidikan yang terperinci, konsisten dan menyeluruh.
制自杀从精神问题下手 智库促关注人民内在需求
智库埃米尔研究机构（Emir Research）研究分析员杨颜殷认为，我国必须关注人民的内在需求，从根本上解决精神疾病的问题。
虽然我国第一阶段的全国复苏计划实行了四个星期（6月1日到28日），但在每日确诊病例超过5000宗以及死亡人数持续攀升下，没有任何复原的现象。
杨颜殷引述医学资讯网媒“CodeBlue”近期的分析指出，过去一周的每日平均确诊病例超过5300宗，未发现的确诊率为 7.4%。
“最糟糕的是全国新冠疫情死亡人数，从6月13日到19日的每日平均72人，攀升至6月20到26日的每日平均77人。”https://acbaa2429b1061384d62b46322512b4c.safeframe.googlesyndication.com/safeframe/1-0-38/html/container.html
“6月29日的6437宗确诊病例以及107人死亡，令人担心长期封锁会加剧国人患上精神疾病的问题，最终，有些人会选择为了生存而犯案，或者结束自己的生命。”
根据卫生部总监诺希山指出，在新冠疫情于去年初爆发之前，自杀人数已经在增长中。
她说，回溯2019年，我国有609宗自杀事件，2020年则有631宗，2021年的第一季度则有336宗。2021年第一季的数字不仅相等于去年的一半，也反映了警方几乎每天都接到4宗自杀案件的投报。
“纵观1月1日到6月18日的统计，89.4%（12万2328通电话的10万9806通 ）与需要情绪和心理支持的精神健康有关。为此，卫生部、妇女事务、家庭与社会发展部和大马伊斯兰发展局（Jakim）安排了求助热线。”
武吉阿曼警察刑事调查部总监阿都加里尔今日指出，从2019年至今，大马共有1708起自杀案件，平均每天有两人死亡。
他今日发表文告说，大马在2019年有609人死亡，2020年有631人死亡，今年1月至5月，当局共记录468人死亡。
“2019年至今，约281名男性和1427名女性自杀。”
“872人的年龄介于15至18岁，而另外688人的年龄在19至40岁之间。”
杨颜殷举例，引起精神疾病的因素，分别来自失去至亲、变种的新冠病毒、失去工作和收入、失去依靠的地方、持续受到财务困扰，以及长期封锁引起的家庭纠纷。
期间，她也引述卫生部针对893名医护人员做出的调查指出，精神疾病的症状也出现在前线的医护人员上，他们因为长时间工作而筋疲力尽，持续一年多的疫情，让不少医疗前线人员感到严重倦怠。
“893名回应者中，超过半数与个人倦怠有关、39.1%的人因为工作而产生倦怠，另有17.4%的人因为患者的关系而感到倦怠。”
另外，她认为虽然政府在6月28日宣布推出1500亿令吉的保障人民与经济复苏配套（PEMULIH），但从6月28日延长封锁的决定，持续提高低收入群、中小型业者和青年的担忧。
“特别是无法应付食物需求的赤贫和低收入家庭，其中，有很多人选择而去Soup Kitchen寻求食物援助，以及在8月的保障人民与经济复苏配套分发现金援助之前寻觅庇护所。”
“虽然大马中小型企业商会（SAMENTA）欢迎个人和微型企业的6个月暂停贷款计划，可是许多中小型企业在申请时因为需要得到银行的批准而面对问题。”
杨颜殷续说，尽管政府通过人力资源发展机构（HDR）分配1亿2500令吉，在Janapreneur 计划为离校生和毕业新鲜人落实“进入公司后培训”（安排培训）是很好的开始，但由于我国就业市场主要以半技能和低技能为自主，在艰难的时候找到一份体面的工作和收入，不是件容易的事情。
根据大马统计局的在2021年第一季度的就业调查显示，62.4 %属于半技能工作，另有13.1%属于低技能工作。
另外，虽然在家工作已经成为新常态，但马来西亚精神健康关联的临床心理学家林凯贤（译音） 认为，因为在家工作期间的工作与私人生活界线模糊，导致员工在结束工作时间上没有概念。
“加上雇主因为在家工作而提高对职员的要求，导致许多人牺牲娱乐活动，更长的工作时间最终增加更多压力、牺牲睡眠品质、引起抑郁、焦虑、糖尿病以及心脏疾病。”
杨颜殷说，为了倡导心理健康，政府同意分配1500万令吉予非政府组织，协助政府处理精神健康、流离失所和其他社会问题。有鉴于此，卫生部必须带领促进与教育部、青年及体育部、人力资源部、妇女、家庭和社会发展部跨部门合作。
“人力资源部可以考虑落实在家工作政策，或者推出防止剥削工人权力的新法令。”
“卫生部可以邀请精神健康实习生登门造访，除了基于心理紧急提供热线援救，让他们表达自己的想法，有助于了解弱势群体的内在需求和问题。”
“有社工的社区团体可以动员发挥预防作用，通过与辅导员、精神科医生和临床心理学家合作，侦查出抑郁的初期症状。”
杨颜殷说，为了加强精神疾病的媒体报导，卫生部应该设立媒体指南，与区域和国内媒体及社会心理专家密切合作，教育记者了解精神疾病带来的负面影响和精神健康的重要性。
“举白旗运动（#BenderaPutih）”也许是好的迹象，提倡大马人的“我们照顾彼此（#Kitajagakita）”精神，在这艰难的时候为有需要的人提供食物和必需品。
“长期而言，依然需要继续的照顾人民的内在需求，处理精神疾病的根本问题，让所有大马子民受惠。”
我国连续3天的单日确诊病例维持在6字头，今日新增6988宗，使得国内累计确诊病例高达75万8967宗。
卫生总监诺希山在脸书汇报疫情进展，根据卫生部数据显示，雪兰莪州新增确诊病例依然排在全国最多，今日录得2885宗，使得该州内累计确诊病例达25万1636宗。
接着是吉隆坡988宗，排在第三是森美兰692宗。
