Published by The Star, image from The Star.
THE Malaysia Green Technology Master Plan covers four main pillars: energy, environment, economy and social. However, while part of the policy discourse emphasises the advantages of using less plastics to lessen environmental pollution, Prof David Tyler from the Oregon University in the United States thinks otherwise.
The research done by him, called the Life-Cycle Assessment, involved reviewing all manufacturing and production processes by taking into account the raw materials and energy used, the effect on global warming and the potential for air, land and water pollution.
It was quite shocking that his research has found using a plastic bag could actually be greener compared with using a cotton bag. This is because a lot of water is required to grow cotton plants and, in the United States, a lot of poisonous herbicides are used too. Its production processes mean cotton is not so good for the environment after all.
However, this does not mean a plastic bag is good for the environment either.
The research raises a question about which is more important, the production of plastics or the management of its usage?
Based on figures given by Deputy Housing and Local Government Minister Datuk Raja Kamarul Bahrin Shah during the 2018 Inter-national Solid Waste Association Congress, Malaysians produce 38,000 tonnes of waste daily (which works out to each individual producing 1.1kg of waste daily); of the 38,000 tonnes, only 24% can be recycled.
What happens to the unrecyclable waste? Rather than letting it all end up in landfills, we could learn to reuse the waste in different ways. The Philippines, for instance, is dealing with excess plastic wastes by starting a handicraft industry based on plastics, which is popularly known as the plasticcraft movement. Popular sportswear producer Nike has introduced Nike Grind, a shoe made from recycled materials and the by-products of other manufacturing processes. There are also many “life hack” videos on the Internet explaining how to use secondhand materials to produce new products for daily conveniences.
Malaysia can take the same approach. Find a method, patent it, then use it to manufacture products on a massive scale for global export.
All these creative and innovative ideas stem from the concept of a circular economy (CE) which, in essence, is adapted from natural phenomena – for example, food cycles, where flora and fauna that produce various trees and plants become fodder for animals and this in turn finally ends up with the animal “returning” to regrow plants and trees.
The current linear economy comprises only production processes that inevitably end in the production of wastes; transitioning to a circular economy will help to create a more ideal and civilised community in its attitude towards the environment. And this will, in turn, help besieged Mother Nature by generating greener production processes that will benefit the environment and society at large.
As for products that cannot be recycled, Malaysia is looking into waste-to-energy (WTE) technology. WTE technologies process non-renewable waste, convert the resulting solid waste residue into practical, sustainable and non-polluting forms of energy that can be used to generate electricity.
Countries like Britain, Germany, Japan, South Korea and Sweden, and even Singapore, have already implemented WTE technologies because the impact is not only good for the country but also for the lives of the people. We have only just begun to introduce this technology, and it should be extended to every state in Malaysia.
Without a sustainable solid waste management system, problems such as the pollution of Sungai Kim Kim, Jenjarom, Kulim and Sungai Petani will keep coming up over and over again.
With regard to this problem, the index measurements of water, land and air pollution need to be synced into one integrated system. With the advent of IR 4.0 (the Fourth Industrial Revolution) and 5G broadband, Malaysia can integrate a whole system based on the Internet of Things (IoT).
The IoT is the bridge that connects and exchanges data with other devices or systems over the Internet. It gives a new meaning to interoperability among machines in line with the “tech-marriage” concept in which two or more technological systems are combined.
With the technologies mentioned above, if the contamination index in one area becomes abnormal or goes beyond safe levels, residents in the affected area could receive an electronic notification on their smart devices. This would give those who are affected more time to prepare and take necessary precautions.
A comprehensive and effective policy should be implemented and not just end up as a white paper. A commitment to strict and efficient enforcement against illegal activities should be the main focus.
Amir Jalal is Research Associate at EMIR Research, an independent think tank focused on strategic policy recommendations based on rigorous research.
Diterbitkan oleh The Malaysian Insight.
DI Malaysia, apabila penggunaan teknologi hijau dicernakan, matlamat penggunaannya sering disasarkan untuk jangka masa panjang sedangkan banyak lagi kaedah-kaedah teknologi hijau yang boleh digunakan dalam jangka masa pendek.
Inisiatif jangka masa pendek paling ketara yang boleh dilihat ialah dengan mengenakan caj sebanyak 20 sen bagi setiap beg plastik biodegrasi yang ingin digunakan, mengharamkan penggunaan penyedut plastik dan polisterina.
Walaupun pendekatan inisiatif ini tidak menyeluruh tetapi ia mudah untuk dilaksanakan sebagai salah satu cara memelihara dan memulihara alam sekitar.
Teknologi hijau dikatakan sebagai salah satu cara penyelesaian untuk menangani isu tenaga dan alam sekitar yang berlaku secara serentak, bukan sahaja di Malaysia, malah di seluruh dunia.
Menerusi Pelan Induk Teknologi Hijau Malaysia (GTMP), Malaysia merangka pelan pembangunan teknologi hijau merangkumi empat tonggak utama yang ditetapkan dalam Dasar Teknologi Hijau Kebangsaan iaitu tenaga, persekitaran, ekonomi dan sosial.
Namun, apabila wacana dasar menekankan kemanfaatan pengurangan plastik dari segi pencemaran alam sekitar, Profesor David Tyler daripada Universiti Oregon mengatakan sebaliknya.
Kajian Profesor David Tyler berfokuskan kepada Penilaian Kitaran Hayat atau Life-Cycle Assessment (LCA), di mana LCA menggunakan teknik menilai alam sekitar yang merangkumi semua proses pembuatan yang dihasilkan dengan mengambil kira jenis bahan mentah, jumlah tenaga yang digunakan, kesan kepada pemanasan global, pengasidan laut, potensi kepada pencemaran air, tanah, dan udara.
Memeranjatkan bahawa hasil penyelidikan beliau telah mendapati bahawa penggunaan beg plastik sebenarnya lebih “hijau” daripada menggunakan beg kertas dan beg kapas atau kanvas.
Dibandingkan dengan beg kapas (cotton) atau kanvas, pokok kapas itu sendiri memerlukan air yang banyak untuk membesar, dan lebih 25% penggunaan racun perosak di Amerika Syarikat digunakan hanya untuk menjaga pokok kapas sahaja.
Tetapi ia tidak bermaksud beg plastik bagus untuk alam sekitar.
Ini menimbulkan persoalan yang penting, adakah penghasilan plastik itu berbahaya, atau cara pengurusan plastik itu yang berbahaya?
Menurut perangkaan terbaru yang dikeluarkan oleh Timbalan Menteri Perumahan dan Kerajaan Tempatan, Senator Datuk Raja Kamarul Bahrin Shah Raja Ahmad, semasa pelancaran Kongres Dunia Sisa Pepejal Antarabangsa (ISWA) 2018, diianggarkan 38,000 tan sampah dihasilkan oleh rakyat Malaysia setiap hari, dan hanya 24% daripadanya boleh dikitar semula. Ini bermakna, secara purata, seorang individu menghasilkan 1.1kg sampah setiap hari.
Pada bulan April yang lepas, kita dikejutkan pula dengan berita bahawa Malaysia antara negara sasaran pengeksport sampah untuk membawa masuk pelbagai sisa sampah haram ke dalam negara.
Lebih daripada 150 kontena yang mengandungi sisa tercemar berlabuh di Malaysia. Ia secara tidak langsung menampakkan kelemahan dan ketidakseriusan penguatkuasaan di Malaysia dalam membanteras kemasukan sisa tercemar secara haram ini.
Keupayaan penguatkuasaan di Malaysia menjadi tanda tanya. Bagaimana lebih daripada 150 kontena dapat melepasi kawalan penguatkuasaan di pelabuhan Malaysia?
Apa yang mengejutkan ialah kebanyakkan sisa ini dibawa masuk oleh pengusaha kilang haram yang ada di Malaysia sendiri. Lebih memalukan, ianya didedahkan melalui program TV, 60 minutes, terbitan Nine Netwok, yang berpengkalan di Australia.
Namun, Malaysia boleh melihat ini sebagai satu peluang. Peluang untuk menjadi negara “hijau” atau negara “Kitar Semula” dan bukannya negara “Tong Sampah”.
Negara Filipina misalnya, mereka mengambil kesempatan ke atas lebihan sisa plastik ini, dengan membuat kraf tangan berasaskan plastik, terkenal dengan nama gerakan seni kraf plastik atau plastic craft movement.
Jenama peralatan sukan terkenal, Nike, telah memperkenalkan Nike Grind, satu produk yang diperbuat daripada bahan kitar semula dan sisa lebihan daripada proses pembuatan untuk dijadikan produk kasut yang baharu.
Selain itu, terdapat lambakan video “life hack” di Internet yang menerangkan cara untuk menggunakan barangan terpakai untuk menghasilkan satu produk lain untuk kesenangan harian. Malaysia boleh mengambil pendekatan yang sama, mematenkannya, memproses dan dikilangkan untuk tujuan pengeluaran besar-besaran.
Ini mewujudkan trend terbaru, “Recycle is the new black”, atau “Second-hand is the new smart way”. Ini secara tidak langsung dapat mengubah persepsi masyarakat akan kepentingan menggunakan barangan terpakai.
Semua idea kreatif dan inovasi ini menggalakkan lagi ekonomi kitaran (CE) atau circular economy. Konsep CE diadaptasi daripada fenomena semulajadi, kitaran makanan flora dan fauna, dari tumbuhan menjadi makanan kepada haiwan, dan akhirnya nutrisi haiwan tersebut kembali kepada tumbuhan.
Konsep CE ini akan mengubah gaya hidup kita pada masa hadapan. Peralihan daripada ekonomi linear (yang sedang dipraktikan) kepada ekonomi kitaran bukan sahaja mengurangkan kesan negatif ekonomi linear, tetapi ia merupakan peralihan kepada sistem yang lebih kamil dan sistematik dalam membina masyarakat yang lebih bertamadun kepada alam sekitar, selain memanjangkan hayat bumi yang semakin tercemar akibat kerakusan manusia, seterusnya menjana peluang pekerjaan baharu yang lebih hijau untuk manfaat alam sekitar dan masyarakat.
Namun, bagaimana pula dengan barangan yang tidak boleh dikitar semula? Apa yang boleh dilakukan? Malaysia telah memperkenalkan teknologi Loji Sisa ke Tenaga (WTE) atau Waste-To-Energy. Teknologi WTE ini merupakan teknologi yang memproses sisa pepejal yang tidak boleh dikitar semula dan menukarnya kepada haba, wap dan seterusnya kepada penjanaan tenaga elektrik.
Negara seperti Sweden, Jerman, United Kingdom, Jepun, Korea Selatan, malah negara jiran Singapura sudah lama menggunakan teknologi WTE ini kerana impaknya sangat baik bukan sahaja kepada negara itu sendiri malahan kehidupan rakyatnya juga. Justeru, teknologi seperti ini perlu diperluaskan ke setiap negeri yang ada di Malaysia.
Solusi pintar dan teknologi berlandasan AI diperlukan dalam memudahkan dan memastikan keampuhan proses dan perlaksanaan pengurusan sisa pepejal terutamanya dalam konteks Malaysia.
Tanpa pengurusan sisa pepejal yang mampan, Malaysia akan berhadapan masalah sama berulang kali, sama seperti yang berlaku di Sungai Kim Kim, Jenjarom, Kulim dan Sungai Petani.
Kawalan indeks pencemaran air, tanah dan udara perlu diselaraskan ke dalam satu sistem bersepadu. Dengan kemunculan revolusi industri ke-4 (4IR) dan rangkaian jalur lebar 5G, Malaysia perlu memanfaat teknologi ini dengan mengimbangi atau mengintegrasi sistem sedia ada berteraskan Internet untuk Segalanya (IoT).
Selaras dengan trend 2020, IoT boleh memberi nafas baru kepada sistem elektronik untuk saling berhubung antara satu sama lain. Konsep tech-marriage atau “perkahwinan” di antara dua atau lebih sesuatu teknologi perlu diketengahkan.
Bermaksud, jika indeks pencemaran di sesuatu kawasan itu tidak normal, atau melepasi zon selamat, penduduk di kawasan terlibat boleh mendapat notis pemberitahuan secara elektronik ke peranti telefon masing-masing. Secara tidak langsung, ia memberi lebih masa untuk penduduk di kawasan terlibat membuat persediaan dan mengambil langkah-langkah keselamatan yang perlu.
Akhir sekali, semua ini berbalik kepada pendidikan. Didikan yang betul dan komprehensif, merentasi umur perlu diberi perhatian secukupnya. Polisi yang lengkap dan efektif wajar diimplementasi dan bukan hanya berakhir diatas kertas putih. Penguatkuasaan yang tegas dan cekap terhadap aktiviti haram perlu dibanteras sedalam yang mungkin untuk kelestarian hidup yang lebih hijau.
Amir Jalal merupakan Pegawai Penyelidik di EMIR Research, sebuah organisasi pemikir bebas yang berfokuskan kepada pencernaan saranan-saranan dasar strategik berteraskan penyelidikan yang terperinci, konsisten dan menyeluruh.
