Published by The Malaysian Insight, The Sun Daily & New Straits Times, image from The Edge Markets.
Since the construction industry requires sufficient planning to meet various challenges and needs of the competition in the age of globalisation, locals should get involved in the sector, and more encouraging initiatives are required to increase local participation in the industry.
This ongoing issue has always been the talk of the town, and the government’s latest decision to allow only three industries to hire foreign workers – construction, plantation and agriculture – is a smart move to reduce our reliance on foreign workers.
It relates to the statement by the Deputy Human Resources Minister Awang Hashim in Parliament that other sectors currently using foreign workers will be required to employ locals.
The common perception of the people that the construction sector is less attractive compared with others has increased. Plus, it also fails to attract local attention because most locals are more interested in venturing into other industries that are usually classier, coupled with better job security.
The Statistics Department reported the unemployment rate in May has increased to 5.3% from 5% in April, and the number of unemployed people increased by 47,300 to 826,100 individuals due to the Covid-19 pandemic.
The participation of locals in the construction industry may be part of the solution to lower the unemployment rate of our country as this can be one successful alternative in providing jobs to local people while soothing them to be less worried about their future careers.
It is also in line with the Emir Research Quarterly Poll for the first quarter of 2020 (1Q20), which indicates that the lack of job opportunities is one of the rakyat’s worry indicators in the National Worry Index (NWI). The score on the scale ranged from 0 to 1 was 0.78, showing a maximum worried rakyat.
Local skilled labour is also seen to be a problem because foreign workers seem to be more proficient in the industry than the local workforce, and this is also why most construction companies tend to hire foreign workers – for their willingness, speed and better quality of work.
According to a study by Universiti Teknologi Mara, factors that may lead to a shortage of local skilled labour are low wage guarantee, unfortunate career path, poor image of the industry and work environment, and level of education.
The factors will become the border stones that hinder most of our country’s efforts to ensure more participation of local skilled workforce in the construction sector. Thus, an in-depth analysis should be carried out to help the government undertake significant measures to resolve the issues.
The study also suggested the best way to increase the participation of the local skilled workforce in the construction industry is by commercialising the skills to be more attractive and encouraging, such as through the Continuous Contractor Development Programme (CCD Programme) and increasing more training programmes and implementing specialised training, especially for local youth to improve their skills.
And, the government should also provide incentives to smaller companies to train local labour, increase the salaries of the local workforce, and restrict and minimise the recruitment of foreign workers in the construction industry.
Although it may seem impossible, a great way to attract local people’s interest is by giving them more benefits and convincing them the construction industry is not just an alternative after struggling to secure any jobs.
It is, in fact, a part of the critical sectors, and if the right government assistance is there, it will undoubtedly have greater job security, and reasonable remuneration and benefits.
So, the government should take any emerging issues within the industry seriously to maintain the industry’s achievement in remaining a catalyst of growth because the sector contributed 4.5% to the gross domestic product (GDP) in 1Q20.
The construction sector should be the priority for the good of our country as it plays a vital role in generating wealth and providing the nation with a better quality of life, which is necessary for the country’s development.
Before the start of the Covid-19 pandemic, the performance of the construction industry was excellent as the sector recovered by 1.3% in the fourth quarter of 2019 (4Q19) compared with a contraction of -0.6% in the previous quarter.
However, the impact of the virus has exacerbated the situation because, after that fourth-quarter recovery, the value of construction work done in 1Q20 contracted by 6.3%.
Construction Industry Development Board (CIDB) chief executive Ahmad’s Asri Abdul Hamid also reported that the sector recorded RM11 billion in losses during the first phase of the movement-control order (MCO).
Besides, only 23% of all construction sites inspected by CIDB had yet to start operations before July 2020, and the CIDB survey showed the critical problem was labour shortages, as most construction companies depend on migrant labour.
Most migrant labourers were not permitted to enter Malaysia when the MCO came into effect and did not come forward for Covid-19 screening, thereby preventing them from returning to work.
Therefore, because the construction sector is expected to create a low-hanging opportunity for the government to pump-prime the economy, locals’ involvement in the industry should be increased to provide a sigh of relief to the construction industry.
Farhan Kamarulzaman is Research Assistant at EMIR Research, an independent think tank focused on strategic policy recommendations based on rigorous research.
Diterbitkan oleh Malaysiakini.
Oleh kerana industri pembinaan memerlukan perancangan yang rapi untuk memenuhi pelbagai cabaran dan keperluan persaingan pada era globalisasi, penduduk tempatan haruslah melibatkan diri dalam sektor ini. Malah, inisiatif yang memberangsangkan amatlah diperlukan bagi meningkatkan penyertaan penduduk tempatan dalam industri ini.
Isu yang berterusan ini seringkali menjadi bahan bualan dan ia sangat penting untuk diperhatikan bahawa industri ini telah bergantung kepada tenaga kerja asing selama bertahun-tahun. Hal ini kerana, permintaan pekerjaan yang tinggi dalam industri ini memaksa mereka secara langsung untuk menggaji pekerja asing berbanding penduduk tempatan kerana masalah-masalah yang tertentu.
Keputusan terkini kerajaan untuk membenarkan hanya tiga industri dalam pengambilan pekerja asing iaitu pembinaan, perladangan dan pertanian adalah langkah pintar untuk mengurangkan pergantungan kita kepada pekerja asing.
Hal ini berkait rapat dengan kenyataan Timbalan Menteri Sumber Manusia Awang Hashim di parlimen baru-baru ini bahawa sektor-sektor lain yang menggunakan khidmat pekerja asing diminta untuk mengambil pekerja tempatan.
Persepsi umum masyarakat bahawa sektor pembinaan adalah kurang menarik berbanding yang lain telah mulai melonjak. Tambahan pula, ia juga gagal menarik perhatian penduduk tempatan kerana kebanyakan penduduk tempatan lebih berminat untuk menceburkan diri dalam industri lain yang biasanya lebih berkelas, ditambah pula dengan keselamatan pekerjaan yang lebih baik.
Jabatan Perangkaan Malaysia melaporkan bahawa kadar pengangguran pada Mei meningkat kepada 5.3 peratus daripada lima peratus pada April dan jumlah pengangguran telah meningkat kepada 826,100 individu, mungkin disebabkan oleh kesan pandemik Covid-19.
Penyertaan penduduk tempatan dalam industri pembinaan mungkin menjadi sebahagian daripada jalan penyelesaian kepada kadar pengangguran di negara kita kerana ia dapat menjadi salah satu alternatif yang berkesan dalam menyediakan pekerjaan kepada penduduk tempatan, sambil menenangkan mereka supaya tidak terlalu risau akan kerjaya masa depan mereka.
Hal ini juga sejajar dengan tinjauan EMIR Research untuk suku pertama 2020 (1Q20) yang menunjukkan kekurangan peluang pekerjaan adalah salah satu kebimbangan rakyat dalam Indeks Kebimbangan Nasional (NWI). Skor pada skala antara 0 hingga 1 adalah 0.78, menunjukkan kebimbangan rakyat adalah pada tahap yang maksimum.
Tenaga kerja mahir tempatan juga dilihat sebagai satu masalah kerana pekerja asing tampak lebih mahir di dalam industri pembinaan berbanding dengan tenaga kerja tempatan dan ini juga merupakan sebab mengapa kebanyakan syarikat pembinaan cenderung untuk menggaji pekerja asing kerana kesediaan, kepantasan dan kualiti kerja mereka adalah lebih baik.
Menurut satu kajian Universiti Teknologi Mara, faktor-faktor yang boleh membawa kepada kekurangan tenaga kerja mahir tempatan adalah jaminan gaji yang rendah, masa depan kerjaya yang tidak memberangsangkan, imej industri dan persekitaran kerja yang kurang baik, serta tahap pendidikan.
Faktor-faktor yang dinyatakan sebelum ini akan menjadi batu sempadan yang menghalang sebahagian besar usaha-usaha negara kita untuk memastikan lebih ramai penyertaan tenaga kerja mahir tempatan dalam sektor pembinaan. Oleh itu, analisis yang mendalam haruslah dilakukan untuk membantu kerajaan dalam melaksanakan beberapa langkah penting bagi menyelesaikan isu tersebut.
Kajian ini juga mencadangkan cara terbaik untuk meningkatkan penyertaan tenaga kerja mahir tempatan dalam industri pembinaan iaitu dengan mengkomersialkan kursus kemahiran supaya tampak lebih menarik dan memberangsangkan seperti Program Pembangunan Kontraktor Secara Berterusan (Program CCD), dan meningkatkan lebih banyak program latihan serta menjalankan latihan-latihan khusus, terutamanya bagi belia tempatan dalam meningkatkan kemahiran mereka.
Dan kerajaan juga harus memberikan insentif kepada syarikat-syarikat kecil untuk melatih tenaga kerja tempatan, meningkatkan gaji atau upah tenaga kerja tempatan, dan menyekat serta meminimumkan pengambilan pekerja asing dalam industri pembinaan.
Walaupun ia kelihatan mustahil, namun cara terbaik untuk menarik minat penduduk tempatan adalah dengan memberikan lebih banyak faedah dan meyakinkan mereka bahawa industri pembinaan bukanlah sekadar alternatif setelah penat berjuang untuk mendapatkan pekerjaan. Sebenarnya, sektor ini adalah sebahagian daripada sektor kritikal dan jika dihadirkan dengan bantuan kerajaan yang tepat, maka sudah tentu ia akan memiliki keselamatan pekerjaan, imbuhan dan faedah yang lebih besar.
Oleh itu, kerajaan harus memandang serius terhadap setiap permasalahan yang muncul dalam industri ini untuk mengekalkan pencapaian industri tersebut agar tetap menjadi pemangkin pertumbuhan kerana sektor ini telah menyumbang 4.5% kepada Keluaran Dalam Negara Kasar (KDNK) pada suku pertama tahun 2020 (1Q20).
Sektor pembinaan harus menjadi keutamaan untuk kebaikan negara kita, kerana ia berperanan penting dalam menjana kekayaan dan memberikan kualiti hidup yang lebih baik kepada negara, memandangkan di mana ia diperlukan untuk pembangunan negara.
Sebelum bermulanya wabak Covid-19, prestasi industri pembinaan adalah sangat baik kerana sektor ini telah pulih sebanyak 1.3 peratus pada suku keempat 2019 (4Q19) berbanding penguncupan -0.6 peratus suku sebelumnya.
Namun, kesan virus telah memburukkan keadaan kerana setelah pemulihan suku keempat, nilai kerja pembinaan pada suku pertama 2020 telah menguncup sebanyak 6.3 peratus.
Ketua Eksekutif Lembaga Pembangunan Industri Pembinaan (CIDB), Datuk Ir Ahmad Asri Abdul Hamid juga melaporkan sektor itu mencatatkan kerugian RM11 bilion semasa fasa pertama Perintah Kawalan Pergerakan (PKP).
Selain itu, hanya 23 peratus keseluruhan lokasi pembinaan yang diperiksa oleh CIDB didapati belum boleh beroperasi sebelum Julai 2020 dan tinjauan CIDB menunjukkan masalah yang kritikal adalah kekurangan tenaga kerja kerana kebanyakan syarikat pembinaan bergantung kepada buruh migran.
Sebilangan besar buruh migran tidak dibenarkan memasuki sempadan Malaysia ketika PKP berkuatkuasa dan mereka juga tidak tampil untuk menjalani pemeriksaan Covid-19, dengan itu menghalang mereka untuk kembali bekerja.
Oleh sebab sektor pembinaan dijangkakan mencipta peluang rendah bagi kerajaan memacu ekonomi, maka penglibatan penduduk tempatan dalam industri ini harus ditingkatkan untuk memberi nafas lega kepada industri pembinaan.
Farhan Kamarulzaman merupakan Pembantu Penyelidik di EMIR Research, sebuah organisasi pemikir bebas yang berfokuskan kepada pencernaan saranan-saranan dasar strategik berteraskan penyelidikan yang terperinci, konsisten dan menyeluruh.
